Glavni takmičarski program BUĐENJE BALKANA
.jpg "Kontinental 25")
.jpg "Stvari zbog kojih ubijaš")
.jpg "Srcolomci")
.jpg "Ali šta je sa Tomijem?")
BUĐENJE BALKANA
Takmičarski program Buđenje Balkana predstavlja hrabre i snažne glasove i vizije savremenog balkanskog filma. Fokusiran na igrane filmove, program okuplja dela priznatih autora i nova ostvarenja reditelja u usponu — donoseći najautentičnije filmove proteklog perioda, bilo da zrače stilskom smelošću ili da nas osvajaju snagom priče i dubinom autorskog pogleda.
Selekciju svake festivalske edicije bira jedan gostujući reditelj sa Balkana, čime se obezbeđuje svež i ličan uvid u savremenu filmsku scenu regiona.
Glavna nagrada nosi ime Živojina Žike Pavlovića, jednog od najznačajnijih autora jugoslovenskog Crnog talasa. Pavlović nije bio samo reditelj, već i pisac, slikar, intelektualac i profesor, umetnik nesmirenog duha, koji je u svom radu uvek tražio istinu, autentičnost i ljudsku dubinu – retka i nemirna stvaralačka sila čije nasleđe i dalje inspiriše.Upravo takve filmove i reditelje želimo da istaknemo ovim programom — one koji ne prave kompromise, koji govore iz ličnog i društvenog nemira, koji pomeraju granice forme i sadržaja.
Kroz ovaj program, festival ima za cilj da prikaže i podrži najhrabrije i najznačajnije filmove sa Balkana, ali i da podstakne dijalog među autorima iz regiona. Verujemo da njihove priče i vizije i danas zaslužuju da budu relevantne i snažno prisutne na evropskoj i svetskoj filmskoj sceni – kao što su to nekada i bile.
Nagrada Živojin Žika Pavlović
Živojin Žika Pavlović (1933 – 1998) legendarni reditelj, književnik, slikar i profesor na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.
Kao devetnaestogodišnjak počeo je da piše o filmu i umetnosti za beogradske novine i časopise. Diplomirao je slikarstvo na Akademiji primenjenih umetnosti u Beogradu. Svoj prvi amaterski film Ljuba Popović (1958) režira sa dvadeset pet godina. Tri godine kasnije završio je svoj prvi igrani film Žive vode (omnibus Kapi, Vode, Ratnici 1962).
Kao istaknuti predstavnik jugoslovenskog crnog talasa, stvorio je remek-dela koja su obogatila svetsku kinematografiju, uključujući: Buđenje pacova (Srebrni medved u Berlinu), Zaseda (Venecijanski filmski festival) i verovatno njegovo najpoznatije delo, Kad budem mrtav i beo (Karlove Vari). Poslednju scenu tog filma parafrazirao je Artur Pen u svom filmu iz 1975. godine, The Missouri Breaks. Džon Šlezinger, koji je film pogledao u Njujorku, takođe je tvrdio da je inspirisao njegov film Midnight Cowboy iz 1969. godine.
Pavlović je dobio brojne nagrade, uključujući dve NIN-ove nagrade za svoje romane, nagradu Isidora Sekulić, Srebrnog medveda na Međunarodnom filmskom festivalu u Berlinu, kao i nekoliko Zlatnih arena na Pulskom filmskom festivalu, najprestižnijem u Jugoslaviji. Njegovi filmovi su prepoznatljivi kako po izrazu, tako i po tematici koju obrađuje. Njegovi junaci su ljudi sa margina društva, neprilagodjeni društvenim prilikama i okolnostima koje vladaju. Pavlović je poput svojih junaka u filmovima bio izrazito kritičan prema negativnim društvenim pojavama, što nije ostavilo ravnodušnim zvanične vlasti Jugoslavije.
Takmičarski program Buđenje Balkana predstavlja hrabre i snažne glasove i vizije savremenog balkanskog filma. Fokusiran na igrane filmove, program okuplja dela priznatih autora i nova ostvarenja reditelja u usponu — donoseći najautentičnije filmove proteklog perioda, bilo da zrače stilskom smelošću ili da nas osvajaju snagom priče i dubinom autorskog pogleda.
Selekciju svake festivalske edicije bira jedan gostujući reditelj sa Balkana, čime se obezbeđuje svež i ličan uvid u savremenu filmsku scenu regiona.
Glavna nagrada nosi ime Živojina Žike Pavlovića, jednog od najznačajnijih autora jugoslovenskog Crnog talasa. Pavlović nije bio samo reditelj, već i pisac, slikar, intelektualac i profesor, umetnik nesmirenog duha, koji je u svom radu uvek tražio istinu, autentičnost i ljudsku dubinu – retka i nemirna stvaralačka sila čije nasleđe i dalje inspiriše.Upravo takve filmove i reditelje želimo da istaknemo ovim programom — one koji ne prave kompromise, koji govore iz ličnog i društvenog nemira, koji pomeraju granice forme i sadržaja.
Kroz ovaj program, festival ima za cilj da prikaže i podrži najhrabrije i najznačajnije filmove sa Balkana, ali i da podstakne dijalog među autorima iz regiona. Verujemo da njihove priče i vizije i danas zaslužuju da budu relevantne i snažno prisutne na evropskoj i svetskoj filmskoj sceni – kao što su to nekada i bile.
Nagrada Živojin Žika Pavlović
Živojin Žika Pavlović (1933 – 1998) legendarni reditelj, književnik, slikar i profesor na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.
Kao devetnaestogodišnjak počeo je da piše o filmu i umetnosti za beogradske novine i časopise. Diplomirao je slikarstvo na Akademiji primenjenih umetnosti u Beogradu. Svoj prvi amaterski film Ljuba Popović (1958) režira sa dvadeset pet godina. Tri godine kasnije završio je svoj prvi igrani film Žive vode (omnibus Kapi, Vode, Ratnici 1962).
Kao istaknuti predstavnik jugoslovenskog crnog talasa, stvorio je remek-dela koja su obogatila svetsku kinematografiju, uključujući: Buđenje pacova (Srebrni medved u Berlinu), Zaseda (Venecijanski filmski festival) i verovatno njegovo najpoznatije delo, Kad budem mrtav i beo (Karlove Vari). Poslednju scenu tog filma parafrazirao je Artur Pen u svom filmu iz 1975. godine, The Missouri Breaks. Džon Šlezinger, koji je film pogledao u Njujorku, takođe je tvrdio da je inspirisao njegov film Midnight Cowboy iz 1969. godine.
Pavlović je dobio brojne nagrade, uključujući dve NIN-ove nagrade za svoje romane, nagradu Isidora Sekulić, Srebrnog medveda na Međunarodnom filmskom festivalu u Berlinu, kao i nekoliko Zlatnih arena na Pulskom filmskom festivalu, najprestižnijem u Jugoslaviji. Njegovi filmovi su prepoznatljivi kako po izrazu, tako i po tematici koju obrađuje. Njegovi junaci su ljudi sa margina društva, neprilagodjeni društvenim prilikama i okolnostima koje vladaju. Pavlović je poput svojih junaka u filmovima bio izrazito kritičan prema negativnim društvenim pojavama, što nije ostavilo ravnodušnim zvanične vlasti Jugoslavije.